Zaman Çiçeği

yıldız dolu tutkulara seyriyor gözüm
kendime perde sana gök
zamana ömür törpüsü aşka bir anlık
şairliğim
sana olana
ağaçsız kuş yoksulluğudur sekmek
seni görmeden herhangi bir şosede

göz yaşlarımda ay ışığı izleri
tarihe çıkış yoluyum
sönsün diye ateşim
terkimi bekler takvimler
kısalır var oluşun öyküsü
sende yalınlaşır yaşamak
sevmek
sadece sevmek
yeter gülümsemeye

sen arkadaşıydın mutluluğumun
bana öyle yakın
ve hep böyle kıl payı kaçırsak da aşkı
mevsimleri en doğru biz anladık inan
ayrılıklar ayrık otumuz olmadı hiçbir zaman
biz
ölmeyi bile tutup zaman çiçeği yaptık başımıza
taç yapraklarında umut çiyleri
yeni doğan ceylan yavrusunun
ayağa kalkma özlemli tutkusu gibi...

yokluğunu hiçbir kavşakta duyumsamadım
sevdayla açılırdı ağaçlıklı ufuklar
kan köpüklü koşturmacalarıma
seslerin kesildiği anlar bile kopmazdım
özgürlüğümden
rüzgarın ve toprağın devinimi
karınca katarının içten çığlığı
her türlü uzaklıkla baş ederdi
sabrımın sınırı
yokluğunla başbaşa
omuz omuza

Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.