kapıyı çarpıp ardıma bakmadan
gittiğime bakıp da terk etti beni
deme sakın…

müsterih olsun yüreğin korkma
güneş her akşam batıp kaçıyorsa da usulca
hüzün ve keder dolu gecenin kollarına
ezerek yüreğimizi sıkıyorsa kırmızı
şiirlerin hüzünlü satırlarına sığınıyorsa
dertlerimiz kendini bırakıyorsa da
dönüyor yine güneş özlem ile her sabah…
aydınlatıyor yine yeryüzünü…

bakma öyle nedensiz kaçışıma
sevdan bana kurulmuş bir tuzak
dönüp dolaşıp kürkçü dükkanına dönüyorsa
zavallı tilkinin bunda bir kusuru yok.
tilkiyi döndüren kürkçü dükkanının
kürke olan sevdasıdır…
ve yollarına kurulmuş tuzak…
fitnebaz gözlerinin kemendi…

delice aktığına bakma ırmakların
hoyratça aşar dağları
oltadaki balık sevindirir çocukları
ve ırmak sonunda döner denize
deniz olur ırmak
başka seçeneği yoktur…

kapıyı çarpıp ardıma bakmadan
gitti gelmez artık…
deme sakın…

inziva münzevinin hesaplaşmasıdır
nefsinin dürtüleriyle dürülmüş defteri
sığındığı beyninin kıvrımlarına günahlar
vicdanının örtüsünü kaldırıp cilalaması
kendi içindekilerle hesaplaşıp
ödeyip aldığında hesabın üstünü
dönecektir günahkar hayata
daha güçlü daha tutkulu
kavrayacaktır ve sarılacaktır boynuna

güneş suyunu içip kavurunca
rüzgar çalıp kaçırınca
gökyüzüne ve denize
mavisini, yeşilin
yetimin boynu büküldü

mavisini kaybedince yeşil
terk edip sarıya bıraktı sahneyi
sarı hastalanıverdi kahrından
gizleyiverdi yüzünü beyaz örtünün altına

deli rüzgar esince
lacivert bulutlar mavisini
akıtıp dökünce
güneş ısıtıverince
sarı kavuşunca mavisine
tekrardan yeşerecektir yeryüzü

kapıyı çarpıp ardıma bakmadan
gittiğime bakıp da terk etti beni
deme sakın…

nereye gidiyorsam yanımdaysan
nereye dönüyorsam karşımdaysan
istesem de terk edemem seni…
yüreğinin ve okunmamış şiirlerinin
kahramanı olmuşsam
unutma kahramanlar terk etmez, edemez…
kahramanlar bir gün döner mutlaka…

bak duyuyor musun kapının çalan sesini
rast makamından vuruyor…
tokmağın ritmi neşe veriyor…
hadi koş aç kapıyı ben geldim…
sarıl yine boynuma
öpücüklere boğ beni…
bir olalım tekrardan
yeşil…yeşil
akalım.

ve ressam imzasını atsın artık
resmin bir köşesine
kavuşmanın tablosu tamamlansın…



not: sevgili dost şaire Ceyda Gork’un “bu hikayenin kahramanı yok artık” şiiri bu satırların yazılmasında esin kaynağı olmuştur… Ceyda Gork Hanımefendi’ye kabul ederlerse armağandır, bu şiir severden…