Çeşmem daha yavaş akıyor
Bir heyula kaplıyor ufukları
Yorgun şarkıların umutları
Silik ellerimde bir çiçek
Gönlümde,resmî bir çelenk
Boş saatler yolumu kesen,
Kimliği belirsiz felek
Yıldızlarım karanlık gecelerde
Ölümü bekleyen,yorgun binek



Yelkenliler bekliyor limanlarda
Deniz artık haline ağlamıyor!
Kurudu toprağı besleyen yağmurlar
Hercai menekşelere kapılan
Bir sefil vadidir kapılar
Mahkum duvarlar suçlu
Tereddüt ediyor tutuklu

Sokak çocuklarına ümittir trenler
Şaşkın bir dünyada beklerler



Takvimler hüznün tesellisi
Köpükten bulutların iniltisi
Bekliyorum geçitler için dağlarda
Issızlık beliriyor sokak kapısında
Çıplak ayaklar; kaldırımların
Rüzgar ve yağmur; sevdalıların
Eski hayallerdir sılalarım



Mumların ateşine yanıyor yürekler
Korkma,kalbim bu zulmetide yener



Ressam çizer bahçemi
Benliğimin solar gökleri
Rüyalarımın isimsiz sevgilisi
Çürüyen papatyaların hürriyeti



Bu acı ile kaldırılsın direkler!
Yeter artık ağlamasın güneşler!
Bir mermiye can veren eller!
Kızıl bir kandır çiçekler!

Esra Mikail Erdoğan