8
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
2630
Okunma

“İnsan vav şeklinde doğar bir ara doğrulunca kendini elif sanır.İnsan iki büklüm yaşar oysa en doğru olduğu gün ölmüştür.Kulluğun manası vavdadır elif uluhiyetin ve ehadiyetin simgesidir.O yüzden Lafz-ı ilahi elifle başlar. Elif kainatın anahtarıdır vav kainattır.”internetten alıntı….
Onca kalabalığın ortasında
İnanılmaz tenha bir hayat;
Samimiyetsizlik,sevgisizlik, vefasızlık
İçinde hüznün bile barınamayacağı kadar kıraç bir iklim
Şart eki,emir kipi
Her yağmuru engellenmiş
Parsellenmiş bir yürek şemsiyesi
Girift bir bilmece,
Aslını yitirmiş bir suret,
Tepkisiz bakış,sindirilmiş varlık
Varlığa serzeniş,yokluğa akış
Gecelere dökülen göz değmemiş gözyaşları,
Hissiz, dilsiz bir lügat…
…
…
…
Bu hayatın neresindeyim diye sorarken kendime
Kalbe hüküm kılan Furkan
Ve bunca karmaşa arasında ,gönle doğan ışık
…
…
…
Çölde suyu bulan Hacer’in olduğu yerdeyim artık.
İçimde, hicrete dair hasret duyduğum arzu.
Bir tatlı telaş eteklerimde…
Aniden görebilir, hissedebilirim..
Eyyüb’ün derdine deva sularda yıkanabilirim..
Sis kalkar, açılır perde yeniden görebilirim
Kırk ikindi yağmurlarında ıslanabilirim,
Aklım temize çektiğim şiirlerin satırlarında değil artık,
Karmakarışık müsvedde defterimi yırtıp atabilirim..
Dilimde arınıp yıkanmış duaların sadakatinde
Kendime göz aydınlığı dileyebilirim..
Bir çığlık bir haykırış
İki büklüm vav kıvrımından
Bir Elif edasıyla ayağa kalkabilirim….
Baki olanın izniyle
Yeniden,yeniden doğabilirim…
Perihan KILIÇ
ESMİZE
5.0
100% (9)