Asude bir bahar yerleşmiş yüzüne
Cananım seni çok mesu’d gördüm.
Gözlerinde ummanlarca yerleşik bir huzur
Bugün;
Bakışlarında beliren ılıman iklimlere konuktum.


İrem bağları gibi zümrütler kuşanmışsın
Her günün keşfedilmeyi bekleyen yeni bir efsun
Ab-ı hayat deryasında sulara dalmışsın
Bahara özenme hiç, sen toprağa cansın.



Geçen gün geçti, geleceğe talipsin
Vardığın yer duracağın yer değil bugün
Önünde beliren Kafdağı olsa ne çıkar
İnan yeter ki, sana can bahşedene inan ve güven
Hakkın sesi ile Kafdağı, Tur’a döner.
Dökülür önüne saçılır pul pul…
Yol açılır kalkar perde, sen de görürsün….


Duaya icap ettiren, edilen duayı kabul eden
Dilerse istiridye içinde bir damla su inci olur
Buza kesmiş gönül güneşten bihaber olsa da
Vakit gelmişse, Şems’le tanışır; yumuşar, erir
Gönül dediğin duru bir göl olur…


Güneşi gören gözler artık senin
Kirpiklerinin gölgesinde saklı cennetler bulan yürek senin.
Nefesin yağan yağmurlar kadar duru
Ne çokmuşsun sen kendini fark edebildin mi?
Kainatın özetinin tüm benliğinde
Yazılı olduğunu keşfedebildin mi?


Gördüm seni sezdim
Gördüm seni anladım
Gördüm seni sevdim
Gördüm seni, seni bende buldum.
Ey canıma can veren
Ey bahtıma yön veren
Ey gönlüme Musa’nın arzusu genişliği nasip eden
Lütfunla ey Sultan!
Lütfunla ey Padişah!
Buldum kendimi
Buldum gerçekten
Buldum;
İlk kez ve sahiden…


PERİHAN TUNÇOK
ESMİZE

13 Haziran 2010