“Ne çok acı var?”
Dedi şair
Ve ne çok baca
Simsiyah duman çıkaran
Ve anlaşmalar kirli
Ve masum yüzler
Çocuklara ait en çok
Ne doğurgan çok acı….

Sıcak iliklerimize kaynarken
Sesimizi bastırıyoruz
Avuçlarımıza
Ve ceplerimize sokuşturduğumuz
Avuçlarımızla
Bağırıyoruz bu kez susmaya

Sıcak
Ter ilikletiyor
Gömleklerimize

Sürmelenmiştir
Şehirdir şimdi şurası
Soğukları ılıştırılmış bir köşesiyle
Ve yüksek topuklu
Ayakkabılarıyla ezilirken
Kabri şehrin
Bir kadının pervasızca,
Ve yükselerek kaldırımlar
Her gün biraz daha…
Temiz mahallelere doğru yürüyerek
Şehir
Sürmeler çekinerek
Daha yüksek topuklar giyinerek
Çoğalıyor bir yoz dirilişe.

Beyoğlu bu…
Kendi sesini kusuyor
Bir sarhoşun ağzından
Kaldırımlarda
Taze içilmiş mey…

Ne çok acı birikmiş insan yüzüne peyderpey..
Ne çok yorgun insan
Bu şehre uyanmaktan
Her gün ve gece...

Her gün ılıkışıkçelikzırhını
Savunuyor gözkapaklarımızınmiğferi
Güneşe inat…

Ve acı
Şehrin sokaklarından
Limanlarına akan bir nehir şimdi…
Sönmüş yanardağ krateri
Birikiyor..