Sen gelin çiçeğimdin, ben gönlünün damadı
Olmayı çok istedim oldurmadın suçlusun!
Sen bende hep canandın ben sende aşk muradı
Kalmayı çok istedim kaldırmadın suçlusun!

Kibrinin elleriyle yıkıp bütün dünyamı
Bin türlü mazeretle bozdun senli rüyamı
Hep “imkânsız” diyerek, vuslat-i aşk mayamı
Sonsuzluğun gölüne çaldırmadın suçlusun!

“Bahar gelmez” diyerek yaşadığın ilk kışta
Beni yalnız bıraktın gördüğün tek yokuşta
Göz ucu işlediğin “bakış” denen nakışta
Bir kez bana cesaret buldurmadın suçlusun!

Suçu hep bana yıktın hiç kendine yıkmadın
Vicdanının gözüyle bir kez bile bakmadın
“Ağlama” deyip durma acıyı sen çekmedin
Gözyaşıma sebepsin güldürmedin suçlusun!

Her yanım yaptığınla örülmüş acı duvar
Affetmem seni artık aşk-ı mahşere kadar
Çünkü ne bir mezarım ne de mezar taşım var
Acıyıp bir sefer de öldürmedin suçlusun!

Mademki gidecektin niye geldin? Suçlusun!
Yarını umudumu gelip çaldın suçlusun!
Bir mazlumdan bilerek bin ah aldın suçlusun
Geldiğinde “gidişi” bildirmedin suçlusun!

İHSAN TURHAN