[ Puslanmış Aynalar

Bir çağlayan oluyor bak şimdi gecelerim,
Bağrımda alev topu yanıyor ha yanıyor.
Satır içinde kaldı gülüm bilmecelerim,
Derinlerdeki yaram kanıyor ha kanıyor.
Şiirler arasında ağlıyor hecelerim,
Bir çağlayan oluyor bak şimdi gecelerim.

Dallarımızı kıran bu kaçıncı fırtına,
Mahzun mahzun bakıyor gülşenimdeki güller.
Ey şair yüklemişsin onca yükü sırtına!
Gözüne mi çekildi o zifir gibi tüller?
Haydi, çıkasın yola bakma sakın ardına,
Dallarımızı kıran bu kaçıncı fırtına.

Kızıl rengi kanlarım bulaşıyor elime,
Düşümde mi vurdular seni ey şahdamarım!
Kelepçeler vurdular şakıyan şu dilime,
Yarama akan zehri nasıl taşır damarım.
Dalımdan kopardılar doyamadım gülüme,
Kızıl rengi kanlarım bulaşıyor elime.

Kendini ne sanırsın ey hilkat garibesi!
Aynanın karşısında haline şöyle bir bak.
Söylesene, olur mu sevginin şaibesi?
İhaneti taşırken yorgun düşer o ayak.
Gülüşümde yıkılmış sevdanın abidesi,
Kendini ne sanırsın ey hilkat garibesi!

Puslanmış aynalarda soluyor bak rengimiz,
Mahşer-i kalabalık söyle, neden toplandı?
Umutsuz ezgilerle susarken ahengimiz,
Yaralı gülüşüme mızraklar mı saplandı?
Ayrılıklara karşı bizim vardı cengimiz,
Puslanmış aynalarda soluyor bak rengimiz.

Ruhumu tutsak eden şeytan denen melek mi?
Asırlar boyu yandım kim duydu çığlığımı?
Aşkımızı eleyen zaman denen elek mi?
Vefasızlık içinde yitirdim sağlığımı.
Bu dizeleri kimse okumadan gülsek mi?
Ruhumu tutsak eden şeytan denen melek mi?

Coşkun Mutlu / Hüznünşairi