8
Yorum
1
Beğeni
4,0
Puan
1011
Okunma
Yararak yeryüzü toprağını
Başını uzatıyorsun
Olan bitene meraklı
Bu fokurdayan çanak
Kan sızdırıyor durmadan
Kalbinde yüklü bir ağrı.
Çocuklar ve kuşlar
Örtüşüyor birbiriyle
Buluşup gökyüzü evinde
Aynı kurşunla vurulmuş
Kanatları
Dön tohumuna geri
Çok var aydınlık yağmurlara
Ağrıtıyor başımı bu uyumsuz senfoni
Olumlamaya yetmiyor yaşamı
Sere serpe gülüşlerimiz,
Kapısı açık kalmış bu kafeste
Çocuklar bozuyor sırayı.
Ey kalbura dönmüş umutlar
Ey ipekten dokunmuş huzur nerdesiniz
Ne çok verdik almadan tek kuruş zamandan
Evvel ve ahir
Yuvalanmış gönül köşkümüze
o kanlı karanfil
5.0
67% (4)
3.0
17% (1)
1.0
17% (1)
Cevap Yaz