İndir akdenizi gözlerinden,
Dudak dudağa bir şarkıyız bak
Ben söylerim uzun ince,sen ağzını oynat
Gökyüzünü düzenle
Kuşlar ve çocuklar yan yana dursunlar
Tara saçlarını söğüdüm, sularına gecenin
Buluttan insan yap, ağlamasınlar

Ömrümün bağı, bahçesi yüzün
Kendi tohumuna uzak çiçeğim
Ölümün dalından bir yaprak kopart
Gönder alnını beş mevsim öpeyim
Ya geçmişi durdur, ya zamanı çoğalt

Göğsünün beyaz mermerine değen rüzgar,
Yeşilini davetkarca sunan baharın elleriyim
Hangi dağa yaslasan sırtını, koyağına dolup
İçine inceden sızmayı beklerim

Ateşe boyuna su verdiler
Suyu harlayıp körüklediler
Unuttuğumuz kendi bedenlerimizdi
Yüreklerimizin yeri değil,
Uyudukça, birbirimize uyandı düşlerimiz.

Kar suyu yaktı yanağını sokakların
Gece çıkarıp son kat elbisesini
Girdi koynumuza, ısındık
İlk kez balta görmüş ağaç korkusunca
Sokulduk tir tir
Birazdan ortadan ikiye ayrılmaya hazır.

Üzülürüm ki heyhat!
Ne çok sevdiler ölümü ne çok
Biz seviştikçe, dirildikçe aşktan
Daha çok daha çok kinlendiler
Oysa bilmediler ki;
Bizi kurşunlayıp, kendileri öldüler!