Nice yılları kirletir yalanları bir günde söyleyip geçersin.
Her olur olmaza dil uzatmaktan, kifayetsiz kaldı sözlerin.
Dağıttın ortalığa çobansız lakırtılarını, gönlümü yedin bitirdin.
Çal abi çal, bu düdük senin düdük.

Bu ay yine tilkilerin kervan oldu. Bunu kimler gördü.
Hal ve hareketlerin hep aynı, harap gönlün seni yuttu.
Cin fikirli ahvalin, seni her daim uyuttu.
Çek abi çek, bu dert senin derdin.

Zurna aynı zurna, lakin çalan sensin şimdi
Bir Mushaf dolusu yeminle dünya yönetmek kimin işi?
Bin hayalle şaha kalktın, velâkin arabalar suyunda pişti.
Sus abi sus, bu gerçek bizim gerçeğimizdir.

Nasılsa soran yok, vur bıçağı garibin kesesine; Hakk-ı hukuku boş ver.
Vefasız olan mültefit kullar koltuğu görünce; Diri diri bizi de yer.
Canlı ciğerli konuşurken bile, şaki halin ortalığı ser eyler.
Yap abi yap, Allah eğriyi de doğruyu da elbet bilir.

Tenkit ettiğin bütün hal-i erkânı ben sende gördüm.
İyiliğe hâsıl olmuş hallerimi, seninle nefret diyarına gömdüm.
Çağlayan pınardım sayende bataklığa döndüm.
Kötüsün abi kötüsün, bu halinle yaktın bizi.

Ver ile verirmisin arasındaki fark, yedi harf değil rıza vesilesidir.
İnsandan insana fark ararsan liyakatine bak. Her şey onda gizlidir.
Öyle masada oturup, insanlara kuru bilgi aktarmak hiç bir şeydir.
Boşsun abi boşsun, şu halin akıllı cahil halidir.

İki üç yemin beş yalan söyleyerek para kazanmak ar gelir bana.
Vesile-i rızkın sahibi ALLAH; Haksız işin bereketini çevirmiş azaba.
Sen sen ol kendini ispat etmek için başkasının kazancına haram katma.
Nankörsün abi nankörsün, her defasında şükrün arzularında boğuldu.

Mahmut Enes bir rüya gördü: Eğer doğruysa vay halimize.
İşte o zaman; Eyvahlarımız bile cehennem olur şu âlemde.
Ne diyeyim Hakk-ı Rabbani taksiratımızı affetsin her işimizde.
Sen bizleri her daim güzelliğe ulaştır ALLAH’ ım.

( ÂMİN )

27.05.2010

Mahmut Enes YÜCEL