çok mu zor du evet diye bilmek,
ya hiç gülmemek, yada hiç konuşmamak,
üzüntüler, gülüşler sahteymiş sendeki,
ışıldayan gözler, O masum bakışlar ,
sıcaklığın, soğuk bir duşmuş bendeki.....


çok mu zor du evet diye bilmek,
zamansız ca gelen aşkı elinin tersiyle itmek,
neden verdiğim, yüreği parçalıyorsun ki,
elden kayıp giden sadece senin yok demen mi,
yoksa bilerek bir dünyayı yıkmak mı.....


artık her görüşümde seni, içim acıyor,
bulumduğum yer sanki bana dar geliyor,
seni sevdiği mi bildiğin halde güle biliyorsun ya,
başka gözlere baka biliyorsun ya,
beni yaktıkca yakıyorsun, ama senin umrunda mı


özlemek işte budur seni seve bilmek,
bilmediğin yerden, görmediğin kişiden,
gözlerine bakar ama sen onu anlamazsın,
onun seni sevdiğini aklından bile geçirmessin,
ama O her sana bakarken farklı duygularla bakardı,
bilmezsin ki, senin ölürcesine sevdiğini,
elin eline, gözün gözüne değdiğinde,
sana baktım zaman sevgiyle baktığı mı sen nerden bilcen ki,


artık yokum, bir bakış kadar yakının da,
bir tıldız kadar uzan dayım,
ama gözlerinin her baktığı yerde ben varım,
sana göz kırpar olucam ama sen onuda anlamıcaksın,
sen yıldızlara dugulu gözlerle bakıp,
kayan yıldıza dilek tutup, başka isim diler ken
kayan yıldız da benim oldumu nerden anlıcan ki
benim varlığım varsa sende varsın
ben yoksam sen nasıl olacaksın,
çünki biz bir elmanın iki yarısıyız.....


samet karaoğlu