bir dilin ardına itilmiş
sözler kaldı içimde,
yutkundum yutkundum
büyüdü gitgide.
ateşli bir bağdamcik hastalığı gibi
öylece kaldın tüm gece.
içimde o bitmek bilmez yangını gözlerinin,
gözlerin olmasa sevişemezdik o gece.

bir veda hüznü dağıtıyordu yağmur
ağaçlara, kuşlara ve saçlarına düşerken,
rüzgar ağır ağır okşuyordu tenini,
yüzünde o hep kahreden tavır
yağmurla karışıyordu sesine.
yani herşey onaylıyordu
bir aşkın bitişini,
ama dudakların öyle inatçıydı ki;
dudakların olmasa sevişemezdik o gece.

gittikçe büyüyen bir yanlızlığa savruluyorduk
geçtiğimiz köprülerin bir bir düşüşünü izlerken,
o son kadeh fazlaydı bana, sana da o ateş kırmızı ojeler,
ellerin uzandı ellerime büküldü dilim
oysa tamda söyleyecektim...
ve gözlerin, dudakların biraz bahane
ama ellerin öyle sarmıştı ki, o derin yalnızlıkta
ellerin olmasa sevişemezdik o gece...