Şöyle böyle derken; Yaşım yirmi olmuş.
İki cahil özünde divanım kurulmuş.
Ahmaklar diyarında; Gönlüme kelepçe vurulmuş.
Dünden bugüne tutsaktım: Şimdi mahkûm oldum.

Güzel düşünüp güzel yaşardım! İnsandan insana nefrete gark oldum.
Bugün el sözü acı gelir: Kararan düşüncelerimde boğulurum.
İki dirhemlik huzurumu, feryat-ı figanımda öldürürüm.
Dün düşüncelerim tutsaktı: Bugün aklım mahkûm.

Beni anlamaz tamahkâr olan eşim dostum.
Hakk-a varışlarım bana yeter, dünya sizin olsun.
Ne diyeyim! Şeytana vakıf olmuşsa anam babam benden uzak dursun.
Dün sözlerim tutsaktı: Şimdi dilim mahkûm.

Mahmut Enes’ im şaşırma sen! Medeniyet çağı bu işte.
Küçük düşen insanlar değil mi? Para önünde!...
Yalan mı? Hakk-ın huzurunda kulluğumuz şeytanla nefislere,
Dünden bugüne haykırışlarım tutsak: Ahvalim mahkûm.


17/01/2010

Mahmut Enes YÜCEL