/siyah beyaz ayırışında kavgamın yortusu/

ne zaman küssem nazıma
çoğalır ağlamalarım
hıçkırıklarımı yutar köpüren deniz
söker içimden çocukluğumu babamın yokluğu

büyüdüğümü hatırlatan
annemin hırsa kamçı sözleri
örseledikçe
beton misali hayata tutunuş
dökerim düşleri

oysa; mim koyup hatırına
vurabilirdim topuğundan
kırçıl saçlarını geceye salan kederi

birikip kesilmeye
kırmızı kurdeleli hülyalardan
şartsız sevebilirdim elmayı
hiçe sayıp bölünen çürümeleri

yatağımda yalnızlığın parmak izi
dönüp duran tutsaklıkla kırık gecenin bitimi
sabahın kıyısında mahçup günahlar
tuz serili mavide kum kum sarılıp dalgalarıma
dağılabilirdim

olmasaydı; binbir gece satırlı yastığımda
kana bulaşmış kabuslar
kavrayıp kıvrımlarından anıları
okşayarak büyütebilirdim cılız umutlarımı

meğer; yüzümde tanrının unutmamışlığının
asırlık gülümsemesi
hâlâ Pollyanna`cılık oynamak ister içimdeki b/acı






Sude Nur Haylazca