Ömrümün baharı, cananım; Sen ağlama.
Yüreğinde, bin hicranlı karalar bağlama.
Şu kahpe günleri de hep böyle geçer sanma.
Elbet bir gün gülersin, güleriz.

Buralarda bahardan sonra kış gelir.
Ümitlerin üstüne zemheriyle karlar serilir.
Ölsek de gam yeme: Zaten Hakk’ tan öte gayemiz nedir.
Aldırma yar; Bir gün gülersin, güleriz.

Adımıza yüz bin kalem kırılır.
İnsan olmayan yerde, adamlar mezarımızı kazdırır.
Üzülme sevdiğim: Dostların dilinde ismimiz anılır.
Boş ver; Burada olmazsa mahşerde gülersin, güleriz.

Çakallar sadece ulur, ısıramaz.
Fitnenin yaptığı, sadece kalbini kırar; İnsanlığını sarsmaz.
Sen sabret; Onlar senden önce, saadeti bulamaz.
Oturup karalar bağlama; Gün gelir gülersin, güleriz.

Burada ezilmiş ağlamış gider.
Bir kez sevdi diye hayvan libası giydirirler.
Gayri ihtiyaride bilmem hakk’ tan ne ister.
Dünyayı geçtim Mahmut: Kabirde yüzüm gülsün yeter.


Mahmut Enes YÜCEL