Gözleri yağ yeşili bir kentti doğduğum
Spil’in dizlerinde uyuyan çocuk…
Ege’nin kalbinde otağ kurmuş,
Ak bir kale…
Nazenin bir yurt…


Elleri katran karası insanlarını sevdim ilkin.
Tütün parasına sakladıkları
Ve öteledikleri hayallerini…
Tütün kokan damlarını ve evlerini…

At arabalarını sevdim
İçinde cümbüş neşe yapılan yolculukları…
Bir parça kilim, bir küçük tüp…
Bir parça ekmek, domates ve peynir tüm azığı…
Tüm aileye açılmış tahta bir kucakta,
Sarsıla sarsıla tarlaya gidişimizi…


Dağlarını sevdim ,
Mor ve yeşille bezeli çizdi çocuk ellerim
Resim defterimin yapraklarına…
Güneşini sevdim
Sarı saçlarını dökmüş gibi dağın omuzlarına
Isıtan, bazen yakan
Sıcak sımsıcak güneşini…


Öğle uykularını sevdim Akhisar
Uyandığımda tulumbaya koşup su çekmeyi
Kana kana içmeyi soğuk sularından…
Başımı kaldırıp bakardım
Tanrım, sema her yerde bu kadar mavi mi?
Ve kuşlar bu kadar cömertçe
Serpilmişler midir göğe her yerde?

Çocukluğum idin Akhisar
Gençliğim oldun…
Anılarımsın…
Sen okur yazar olduğum kent
Hayatın da , dünyanın da merkezi gelirsin bana.
Gittiğim her vatan köşesi güzeldir ama
Ben nereye gitsem seni özlerim…




Aklıma sen düşünce
Gediz rengi bir hasretle yıkanır yüzüm…
Gözlerim bir beyaz çiçeğe ,
Ak bir küheylana
Takılır da kalır…


Aklıma sen düşünce
Düşlerimde gün ağarır
Kar yağar yemyeşil bir ormana…
Akar durur bir` deli çay ´ kalbimin tam ortasında…
Yollarım sana çıkar,
Ve sen bana yolun sonu gibi gelirsin…

gıls

ŞİİRİME VERDİĞİNİZ KIYMETE VE İLGİNİZE TEŞEKKÜRLER...TÜM UĞUR BÖCEKLERİ EDEBİYAT DEFTERİ AİLESİNE...