Anlamasan da, ben seni suskunluğumda sevdim.
Bir bugün değil, senelerce sana yar dedim.
Bunları sana dilden değil, kalpten söyledim.
Söyle bana güzelim: Kötümü ettim.

Sen oralarda yaşarsın, bense meçhullerdeyim.
Ne var ki o meçhulde; Beni hiç eylediler, şimdi garibim.
Ben garipliğimi dağlara, senide içime haykırdım sevdiğim.
Söyle bana güzelim: Başka ne edeyim.

Seni anlatamadım kalemime, çaresizim.
Sevdim seni, kendime bile söyleyemedim.
Elimdeki resmindir tek tesellim tek sevincim.
Söyle bana güzelim: Senli yıllara nasıl erişirim.

Ben o köyde kendimi kaybettim.
Yakılan şiirlerimde kül oldu gençliğim.
Sanki ölmüşte doğmuş gibiyim.
Söyle bana güzelim: O saadetli yılları nasıl unuturum.

On beş yaşımın sevinciyle, onulmaz dertleri yendim.
Namlunun ucundan sıyrılıp buralara geldim.
Ben tek gerçeğe ermek için yaşamayı seçtim.
Söyle bana güzelim: Bu ahkâmları nasıl terk ederim.

Tek başına nice baharlara, yazlara eriştim.
Matem dolu hazanı, kara kışı gördüm geçirdim.
Sensiz geçen yılları ekmeğime katık ettim.
Söyle bana güzelim: Şu acı günlerimde, yine sevincim olurmusun?

Biliyorum: Mahmut Enes’ im aşkınla deliye döner.
Senle gelecek her acıyı sinesine çeker, gel de bitsin şu keder.
Senden bir şey istemiyorum; Beni yardan öte sev yeter.
Söyle bana güzelim: Acı tatlı günlerimi paylaşırmısın?


15/10/2006

Mahmut Enes YÜCEL