(Bilal amcanın anısına…)

onlar sonsuzluktan gelmiş gibiydiler
ve ansızın gittiler
ne çok sevdik öykülerini ne çok dinledik
çocukluğumuzu kurutup kursağımızda
bir gün kanatlanıp güneşe gittiler
gözlerimizden yağmur gibi akıp gittiler

geriye dönecek diye bekledik çokça
sözlerini ezberimizde tuttuk
sobalarımıza odun attık kış geceleri
yarım çaylarını tazeledik, bekledik
gözlerimizi kırpmadan bekledik
unutmayacaktık masalın başını
bir şeyler hatırlamış gibi telaşlı ve apansız
öylece bırakıp her şeyi
bütün kuşları peşlerine takıp gittiler

rüyalarımızın yenilmez kahramanıydılar
uzun gecelerin sıcak buğusunda
türkü dinler gibi dinledik söylencelerini
biz uykuların eşiğindeyken dizlerinde
yarıda bırakıp bir meseli
kanatlı bir ata binerek gittiler

amcamızdılar babamızdılar ve kahramandılar
sıcak ve güvendiler, bilgeydiler
masallar biliyorlardı
öğrenmişlerdi sırlarını dünyanın
gün geldi masallarına inanır gibi
gitmek ister gibi hep anlattıkları yerlere
özler gibi birden bir şeyi, değiştiler
kestiler sözlerini kayboldu gözleri
çocukluğumuzu alıp gittiler.

31.05.2006
Ankara

(Ada Kültür Sanat Edebiyat Dergisi
Eylül-Ekim 2005 11. sayı)