Hêlin’im
yaban güvercinim
bilinmez yarınlarımın şafağı
yarını dünlerde kalmış, kara yazmalım
ve boran kuşum
kardelen çiçeğim benim.
ne zaman bir aşk düşünsem;
sonu hüsran, uçurum
ayaklarının izi vardır orada.
bir kez olsun yalnız,
çığlığını duysam
yüreğinden
şiirini dinlesem.
dağlarımın kızısın sen.
bir çığlıksın namussuz düzene.

Hêlin’im
yaşanmış en acı aşkların ifadesi
bilinmez vadilerin çağlayanı
gözlerin okunacak en güzel kitap
bin yıllık umut birikmiş sanki;
kirpiklerin ağır kalkar.
nedeni asla sorulmamış mahzun duruşunun.

Hêlin’im
yaşanılmayası zamanları dinlemek gözlerinde
ve ağlamak...

ne vakit yüzünü dönsen gözlerime
nice yaşanılmamış çocukluk
mahvedilmiş nice gençlik
ve acımasızca atılmış darbeler bağrışır
tertemiz alnında.
belki sen de hak etmişsindir kim bilir
insanca su içmeyi
hem de ellerin titremeden tutup bardağı.
gözlerin korkmadan içmeyi.
yüzünde bin yıldır saklı o güzellik.
bir çocuğa gülümser gibi dünyaya gülümsemeyi; tarih boyunca özlemiş gözlerin.
bir bahar da sen yaşa güzelim.

Hêlin’im
sıcaklığım,
kara yazmalım,
kardelen çiçeğim benim

1999-14 Ocak 2000
Mardin-Ankara