Ben acılar denizinde doğmuşum
Verdiğin acılar az gelir bana
Volkanları yüreğimde boğmuşum
Sende ateş olan buz gelir bana

Aşkın mabedine dokunmuş elim
Yoktur benim ebet ile ezelim
Bağlarıma hazan vurmuş gazelim
Nevruzlu baharlar güz gelir bana

Hasretten başımı bir efkâr alır
Zavallı yüreğim pek mahzun kalır
Akar gözüm yaşı akar sel olur
Sanki Tuzluca’dan tuz gelir bana

Kestiğin vadenin süresi doldu
Bar veren bahçemin gülleri soldu
Sayende adımız divane oldu
Öter sivri sinek saz gelir bana

Kaptırsam gönlümü coşkun seline
Güçüm yetmez olur şeytan feline
Doksanında düşsem aşkın eline
İnan ki Erciyes düz gelir bana

Ben bu derdi kimden nasıl gizlerim
Kime desem tutulmuyor sözlerim
Dünya güzelini görmez gözlerim
Altmışlık sevdiğim kız gelir bana

Gönlüme giydirdin çelikten yelek
Temelimden yıktın beni bilerek
Kimsede ahımı koymadı felek
Bülbülün çilesi haz gelir bana

Ozanca feleğe umut bağladım
Gam ile kederle gönül sağladım
Gahi merhem sürdüm gahi dağladım
Derdim doksan dokuz yüz gelir bana


Fevzi Cahit
Ozanca/İzmir