Kim derdi ki her yeni günde dünümü özleyeceğimi
Yaş arttıkça toz pembe hayallerin toza taşa döneceğini
Yıkık hayaller ardından bir yıl daha geçirebileceğimi
Ne tez büyüdü anne dün beşikteki yavrun

Emeğini nasıl öderim de devam ederim sensiz yola
Herkesin yeri ayrı ama seninsevgin bambaşka
Uykundan feragat edip gece gündüz bakardın bana
Ne tez büyüdü anne dünkü masum yavrun

Dünya’da kimse birbirini sevemez anne çocuk gibi karşılıksız
Babamın yeri de ayrı ama annemin ki tartışmasız
Yemeyip yediren seni canından çok seven ailene kalmamalısın devasız
Ne tez büyüdü anne dünkü cennet kokulu yavrun

16 yaşıma bastım bunu beni bugüne getiren aileme borçluyum
Belki küçük sayılırım ama öğrettiğiniz kadar olgunum
Biliyorum ne kadar büyüsem de ben sizin için çocuğum
Ne tez büyüdü anne dün hayatı oyun zanneden yavrun!


NE KADAR BÜYÜSEM DE
GÖZÜNDE HALA O KÜÇÜK ÇOCUK
BENİ GÖZÜNDEN SAKINSAN DA
BÜYÜDÜ ARTIK O KÜÇÜK ÇOCUK

BENİ BU YAŞA GETİREN AİLEME SONSUZ SEVGİMLE SİZİ SEVMEYE BU ÖMÜR YETMEZ!
VE ÇOK İYİ BİLİYORUM ANNE BABA HAKKI ÖDENMEZ!

BENDEN BÜTÜN ANNE BABALARA HEDİYE OLSUN BU ŞİİR...
KÜBRA ER
(BİRİCİK YAVRUNUZ)
12.NİSAN.2010)