Bir zamanlar acı çekmem için seviyordun beni
Şimdi de sensizliği tattırmak için gidiyorsun değil mi?
Sensizliğin ne demek olduğunu seninleyken de biliyordum
Sen yüreğine nefretini attın tohum diye;
Bense yine hayal kırıklıklarımı
Ne kadar düşünürsem seni o kadar yoksaydın beni
Banada arka sokaklara saklamak düştü sevgimi
Savaşı kaybetmiş bir kumandan gibi
Başım eğik taşıyorum yenilgilerimi...

Lugatımdan çıkarıyorum işte o büyük aşk’ı
Artık anlatım bozukluğu var içinde ’sen ’ geçen her cümlede
Ve... Telaffuzu zorlaştı ağzımda çevirip durdum ismini bütün gece
Bil ki hayat denilen bu oyun için oynadığım son perde
Hani Allah’ım gülecek günlerim nerede?
Daha hayallerimin kaç kez celladı olacaksın?
Darağacından burnum bile kanamadan çıkmış gibiyim
Yüreğimdeyse kimsenin bilmediği benim bastıramadığım hafif bir çığlık
Hani derler ya tatlı bir ağrı bu...
İşte sensin o...
Anladım ki yalnızlığın en büyük tövbesiyim ben
Okumayıp yarım bıraktığım, merakta etmediğim;
İlk ve son kitap olacaksın sen..
Yinede herkese güçlü görünecek bu beden
Kimsenin bilmediği paslı bir hançer ile ömür tüketecek
Dudaklarımda ise senden kalan tek bir nem
Kuruyacak kuruyacak....
Sonum olacak...
Olacak...

Şimdi senden kalan tozlu hatıralar gözlerimde
Dökülüyor yanaklarımdan, süzlüyorlar ince ince
Kalbimle mantığımda çelişecekmiydi böyle?
Artık duymak istiyorum,’ bana sevdiğini söyle’..
Ama düşünüyorum sevse bırakıp gidermiydi öyle?
Geçmiş için dediğim tek keşkemsin sen
Zamanı kaybetmiş bir yelkovan gibi
Başı boş dönüyorum...
Dönüyorum...
En sonunda kendimi aşkın boşluğuna bırakıyorum
Hoşluğuna ,sarhoşluğuna...
Boşluğuna...

’VE GİDERKEN SEN
BANA SEVDİĞİ SÖYLE YENİDEN
ÇÜNKÜ SEVSEMDE GİTME DİYEMEM
DİYEMEM...