2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
808
Okunma
Bir acayiptir haller, gülende ağlayanda dertli.
İnsanlar içinde yalnız dır, insanların cümlesi.
Sevinçle yaşarken, soldu ömrümün gülleri.
Ben bu asra alışamadım; Baba.
Gardaşımın köşkü sarayı var; Mazluma kim bakar.
Yediden yetmişe, herkesin aşk içinde aşkı var.
Hırsızlar çalıp çırpar, ardı sıra garipler yanar.
Ben bu asra alışamadım; Anne.
Mâh yüzünde kipriği var, kaşı bozuk.
Güzellerin her hâli yapmacık, çağ atladık, coştuk.
Erkeklerin sinesine şehveti kattık, tozuttuk.
Ben bu asra alışamadım; Sevdiğim.
Mahmut Enes bu asrı anlamadı.
İnsanlık mı ölü? Kimse kimseye hatır sormadı.
Tıkandı beynim, kağıtlar bomboş kaldı.
Ben bu asra alışamadım; Efendim!...
22/03/2008
Mahmut Enes YÜCEL
Cevap Yaz