Hızlı adımlarla yürüyorum,
geceden kalma düşler kokuşuyor çöplük kenarlarında.
sentetik sesler uğultuyla gezinirken,
kent gitgide soğuyor.

unuttuğum ne kadar yüz varsa kalabalığın içinde bana bakıyor
yüzlerimizi okuyoruz karşılıklı.

Git/mek yada kal/mak...
hangi tercihin tükenişim olacağını bilmiyorum.
herkes direnmemi bekliyor ama gücüm yok.
kusmak istiyorum hayatı, zehirlenmiş midemden.

Gizlenmeye çalışıyorum hayatın dar sokaklarında.
dağları ve toprağı
gökyüzünü ve ırmakları özlüyorum
ve bu özlem yüreğimi küle çeviriyor.

Kendi uçurumlarımın kenarında yürüyorum çoktandır
düşebilecek olmam acıtmıyor.
sürekli küfürler saçıp etrafa
hesabı kendime kesiyorum.

aşka yüz vermiyorum
utangaç ergenler gibi kaçırıyorum bakışlarımı.

Anlat bana Descartes!
tüm bunların antitezi nedir?
söylenmesi gereken mutlak doğrular nedir?
geçerli önermeler hangileridir?
yaşadıklarımın kaynağı hangi idedir anlat Descartes!

söyle hadi,
kulaklarımda yankılanan sokak çocuklarının öksüz çığlıklarını duyan olur mu?
Hiroşima’ lı çocuğun kırmızı papuçlarına ne oldu?
Afgan’ lı çocukların bakışlarındaki Kudüs sancısı ne zaman bitecek?
ya Mansur o neden geç kaldı?
Geronimo geleceğini söylemişti oysa.

___Yürümenin dışında bütün eylemlerin adı kaçıştır!
kafam çok karışık. kendimi kötü hissediyorum.

___Bunu engelleyebileceğini mi sanıyorsun?

___Saçma cümlelerin öznesi olmak istemiyorum!
temiz bir kağıt bulabilseydim eğer sana mektup yazacaktım.

___Bundan çok emin değilim...