Ne olur, tanıyabilseydin beni,
Kendimi anlatabilmeme izin verseydin.
Hamurunu güzel yoğurduğun insanlarınla kaynaştığımda,
Yıkıcı bir bakışla, bana seslenmeseydin,
Yitip gitmeden önce böyle,
Üstelik var olduğumu bildiğin halde,
Yok, olduğumu hissettirmeseydin bana.

Ne olur, uyumanın ne olduğunu anlatabilsen bana,
Birden çok olan yüzünü, göstermesen her arayışımda,
Saçaklarına tüneyip, yaşam dilendiğimde sende,
Aldım başımı senden, gittim demesen,
Beni böyle üzmesen,
Yorgunluğumla birlikte atamadığım bu bedeni,
Ne olur, sadece bir kere güldürsen.

Yüklenip tüm tövbelerim sana geldiğimde,
Ne olur bir kerede gitmesen.
Kelimelerle resmini çizip sana geldiğimde, ne olur beni ağlatmasan,
Ne olur sana geldiğimde, çığlıklarım gecede asılı kalmasa.
Sırtımda yağmur renkli bir ıslaklıkla bıraktığın hastalığını,
İnce ve öksürüklü bir şefkate göndermesen,
Ne olur bir günde benim için geldiğini söylesen,
Söyleseler,
Sadece senin için deseler,
Müjdeleseler,
Getirdiği ölüm, ama sadece, senin için geldi deseler.


Ünal
28.12.2009