YİNEMİ ÖLÜM KALBİM?

Yaz,yaz hep gönlüm diye yaz,
Hep olmazların cümleleriyle başla yine bir aşka,
Sonrada haddini bilmez bir sevda çıkagelsin.
Ellerinde prangaların,gözlerinde demir parmaklıkların,
İstesende sana görüş izni vermez umutların.

Umudunun bam teline vurduklarında,
Sızısından uyuyamassın bu yaşında.
Çoçuk oldun,boş sokaklarda koşuyorsun denildiğinde,
Uyanırsın senin sende olmayışından.
Ve nasıl yandığına,neden yandığina,yandığına isim koyamassın,
Öylece sevincin aklında kalakalır.

Bir köşedeki duran hayallerin,ahirete kaldığını bilir,
Ahirette ise meçhûl.

Ve başlamadan biter an!
Ve başlamadan söner gider hayatlar,
Ve başlamadan yüz yıllık derdin altında kalırsın,
Ve başlamasını ummaktan nefesin kesilir.
Ve Altın’dan yapılmış,bir kalp sanırısın nihayetenin.
Ve bak,yine öldün,
Yine öldün.
Altın’dan yapılmış bir kalbin,sahibine döndün,
Altın’dan yapılmış bir kalbin sahibine döndün.

Ünal
27.03.2025

Bak dinle!
Çok duygulandım,
Neden?
Öylesine...
Belkide sen yazdırdığın içindir,
Belkide adının anlamını bir tek ben bildiğim içindir,
Belkide bu hâlin,bir şiir olmasını istememdir,
Belkide onca’’belkinin’’sende toplanmasındandır.
Ve’’öylesine’’yi acıklarken tekrar bir şiir yazmamdandır.
Sesizliğimin sebebi,sensizliktendir.
Ne diyeceğimi bilemedim!
Bir şey demen için akmıyor hâl den onca cümle,
Akması gerekiyor kader de.
Sen sadece dinle ve hayat bitsin.