Her yanım ıslaktı o gün
Yüzümde olmayacağını bildiğim bir aşkın sakalı sarkıktı
Sanki rüya gibiydi ismimin ansızın yankılanması
Bir sürü insanın ortasında,bir tek benim olduğum yerde
O ses ki hep beklediğim
Bir ses ki parmaklarımın bendenimde olmadığını hissettiğim
Meğer sağ yanım hep aydınlıkmış
Meğer bir pazar tatil tadında böyle bitirilirmiş
Meğer doğrularımı sakladığım yalanları bile anlatmak aşk tadındaymış
Yani külde aleve teşebbüs edermiş
Kullanmaktan korktuğum,dört pare renge sahipmişim bilmeden
İçimde patladıkca depremlere sebeb,dört tane renk bilmediğim
Mavi;güzel olan her şeyin,acıp içeri girdiği göğüs kapımın rengi
Yeşil;yağmurlu bir akşam vaktinde,utandığım sevdaya çicek,çicek acışın rengi
Sarı;bana bakan o cehrenin,en güzel yerine bahşedilmiş güneş parçacıklarının rengi
Ve kırmızı;yolun nihayete erdiği korkumun,benimle evlenirmisini.
Oysa esmer sevdi bu yürek yıllarca
Yağmurla güneşin,edalı dansından habersizdi
Siyahın beyazla halvetiydi,avuçlarımda taşıdığım mutluluk
O kadar değerliydiki gri,umudu ona teslim edecek kadar saltanattı kaslarıma
Dinlenmemekteyim arzulu,beklenmemekteyim,sorulmamaktayım hiç kimse gibi
Ama hayatımın en güzel haftasının en güzel sekizinci günüydü kimse değilken bile
Sadece geçmişimle avunmaya mecburum sanırdım
Sormaya korktuğum soruların,cevabını kendimde bulmaya mahkumum sanırdım
Tek günde olsa olmadığını anladım
Şimdi yanımda yeşeren çiceğe,çok uzaklardaymış gibi yazmalımıyım?
Hafta tekrar sekiz gün olamazmı?
Gün yine pazarda kalamazmı?
Bir çiceğe itafen;gözlerinden akan o bal damlalarıyla tekrar hayat bulunmazmı?

Ünal
28.02.2008
Teşekkür.
Hep uzaklarda hep bir başıma kalışlarımda,haklı olduğunu bile bile haksız olana bir günlükte olsa,dünyanın sol yanında taşıdığı cevahiri gösterme inceliğine sahip kıymetliye teşekkür ederim...