Zamanın kıyısından, düşsel bir maceraydı sana gelişim,
Hırcın denizin gözlerine yansımasıyla belirirdi derin mavi.
Hayatın kopuk kentlerinden kopup gelmiştim sana,
Köpüklerinde yıkandıkça temizlenmek,
Özgürlüğünle zincirlerimden boşalmaktı benim adım.

Karanlığın etrafımda sur yaptığı çelişkilerle su içtim senden,
Çoğu zaman bir seraptın kadehimde,
Sevmek buydu işte mavi gözlü kara dal,
Zamanın kıyısı dedim, düşerken ellerimin içindekini söylemedim.
Âşık’ım,
Hiç cebimde para yokken sevdim seni,
Hiç hayranım yokken, hayaldin günlerce,
Karanfil sokakta uyandığımda, belki düştün,
Beklide düştüm.



Ünal
27.01.2009