Duvardaki saatin camı kırılıverdi aniden
Sevdalılarını görünce günün
Seslendiler duvarın arkasından sesler
Onlar içerdeydiler ve kalacaklardı belki

Soysuz uykusundayken kuyular ,
yabanıl evler ,
bohçacı kadınlar

uyandırıldılar bir daha uykuya dalmamak üzere
saatin parçalanan şangırtısıyla
fakat onarıyordu saat kendini
kırılmak için bir daha

dargındı düşlerin çekmecesi
ve içinden masum bir inciyi serbest bırakamazdı artık
çekmecenin durduğu odanın camından bir it geçer bir kuş uçar diye
dikmişler gözlerini bakıyorlardı
fakat it kuşu yemiş , bir köşede kasılıp kalmıştı

dar ve sıkıntılı evinde
bol rakı içen aksi bir adamdı cinnet
cennet ; odasına hiç girilmeyen uyuyan karısıydı adamın
ışıklı bir caddedeki ilk yürüyüşlerini anımsadı adam
kırlangıç yuvalarını ,
salyangoz mezarlarını ,
nehir boylarını ,
aklını kaçırmış arap taylarını ve dalgın söğütleri düşündü

zaman eriyip gitti dar boğazlarında ömrün
bir çöl iklimi düzmecesine hiç inanmasın diye akrepler







ARAS OZAN’A SAYGILAR





SARP ÖZDEMİR