Ay koşarken buluta geceye bir sır verdim
Donakaldı yıldızlar paylaşırken yasımı
Yıllanmış ümidimi kızıl ummana serdim
Temizledi göz yaşım içimde kir pasımı
Önce seni kınadım sonra kendimi yerdim
Topladım birer birer tarağımı tasımı
Bir ben ağladım bana bir de vefalı derdim
Ay koşarken buluta geceye bir sır verdim


Okşadım hayalini dokunmadan son defa
Vazgeçtim gelecekten geçmişe dönüyorum
Nasılsa yüreğinde barınamıyor vefa
Gözlerinde tutuşup kalbinde sönüyorum
Bana bir kaç beden dar ölçüp biçtiğin sefa
Taştan katı kalbini yumuşar sanıyorum
Oysa her bir zerrene çoktan işlemiş cefa
Okşadım hayalini dokunmadan son defa



Ardışık denklem gibi yokluğunla varlığın
Sensiz kere sensizim sen yanımdayken bile
Genişliğinde saklı dayanılmaz darlığın
Sonsuz kere sonsuz kir ismin artık bu dile
Ders diye okutulsun yar’lara bu yar’lığın
Kendin için dilek tut bol bol hayırlar dile
Ruhun gözde ülkesi krallığın çarlığın
Ardışık denklem gibi yokluğunla varlığın



filiz 2010