Yakar kanatlarını gün
Acılar büyütürsün
İçinde

Yıkar bendin
Arsız sellere dönersin
Kahrından

Bilmezsin
Bütün mumlarını söndürdün
Sana dair düşlerin

Kundakladım
Mayalansın diye ızdıraplar
Lal dokunuşları astım
Yırtık sayfalarda ucuna kelimelerin

Firarlarına alışkınım
İsyanlarını iyi bilirim doğunun
Rahmine zift dökülürken umutların
Kanunsuz
Merhametsiz
Kuralsız iftiralarına kırgınım.

Aslında ne seni sevdi doyasıya
Ne beni anlayabildi zaman
Hem seni hırpaladı
Hem beni etti esiri

Bir köşede kırık saz
Diğer köşede Orhun’dan emanet söz
Ebrulu kâğıtta hüsn-ü hat adın
Tılsımlarına karışır varlığım
Doksan dokuza eremez de
Yine de adında
Biraz mahzun
Biraz dargın
Biraz ölgün
Yaşatırım kimsesizliğimi.

Yakan da gönüldedir bilirim
Yıkan da gönülde
Bir nehrin iki yakası
Bir göle düşen su damlası
Aslına çevirmedikçe yolu
Çekilecek bütün sancısı.


SİNAN YILMAZ