Vebalı hayat kadınları gibidir doğrunun rüzgarı
Falcı gözlerinden sökülürken umutlar
Kahırları süpürür
Hangi aşüftede sabahladığı belirsiz
Beden yorgun düşer yatağa

Gerçek avuçlarında çağların kiri gibi
Hep aldanmaya hazır tetik düşer gibi

Zaman en can alıcı rüzgârlarını salar
Vicdanlarda rol icabı binlerce gülücükler
Saadetleri götürür
Hep günübirlik menfaatleri devşirir
Fikir hazır daim aldanmaya

Çünkü paylaşmada ağdaki nasibini
Nasılsa yarına beşerin hafızası unutur gibi

Bırakıyorum arsız tebessümlerini hoyratın
Değil mi ki gecenin koynunda vicdanlar
Bütün eldeleri boş, küf kokan yarınların
Hangi zevkin doruklarında saptırır
Erdem daim hazır kurşunlanmaya

Tufan olmalı silmeye sınırsız günahları
Kardelen saflığı baharla yani doğar gibi

Suskun milyonlarıdır doğunun erkeği kadını
Dua ve niyazdan eksik değildir bir yanları
Bir yanı hep ahreti çağırır
Hangi girdapta boğulduğundan habersiz
Zahmet etmez vicdan muhasebesi yapmaya

Gözbebeği olduğunu bilir gibi dünyanın
Cihan kaynar onun umrunda değil gibi

Ne geçmişin hazineleri, ne geleceğin düşü
Gün bu gündür bohçala tüm kazancını
Veba içimizde, aşufte yüzler aynada
Çıkarların eseri olmuş yığınlar meydanda
Ey gerçek ,davran vicdanları azarlamaya.

SİNAN YILMAZ