Köşe başı kaygısı düşlerinde sokağımın lambası
Kâh yanar ışıl ışıl fenerim kör dünyaya
Bazen sönerim düşerim dipsiz kuyulara

Metanet dilerim olmuşların sahibinden
Derin anlamları açarım soframa aş





Koynuma sığdırdığım sırlarımı dost bellerim
Okşamak isterim sığınan bebekleri gece yarısı hasretiyle


Sırma camları ebruli renklendiririm kimi zaman
Kızarım bazen bütün melanetimle kırarım sınırları
Sirkeyi doldurur kadehe zerk ederim bir yudumda nefsime
Arınırım öfkemi dökünce yürek kasemden bağlarım dilimi
Çuvaldız iğne sözü urganlar ile





Adaklar adarım bütün ağaçlara
Geçmiş günlerden kestiğim urba parçalarını
Dile gelir dökülür her biri esen rüzgarlar da

Hatta sessizliği duyabilse kulakları duyulur ağıtları geçmişin
Yaslar başını yürekten dökülen namelere
Konar arı misali sevdayı bilen şarkılarda güfte






Masalın devamı olur sevda çiçeklerim
Adem den havaya aktığı gibi


Kâh yanar ışıkları semadan yeryüzüne
Kâh utanır dudakları kiraza nispet edercesine
Bazen iki sokak arasında dövüşe tutulur düşlerim
Kim güçlü kim zavallı ve kim kazanır

sitem olur vururum benliği iki kaşın arasından






Git gel yol alır durur sularım
Ben bütün fidanları ışığımla sularım
çöl için serap bataklıkta ağaca dönerim
ışıkla...

Kâh düşerim düşlerden geceye
Kâh akarım
Kâh takılır kalırım bir kirpiğe…




Lâle lâle..