2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
6685
Okunma
Sen yürürken evet sen yürürken kaldırım taşlarında
Ve altında o sokak lambalarının
Sessiz çığlığı yüzüne vuruyordu tüm yaşanmışlıkların
Ve sen evet sen sadece yolda yürüyordun
Gecenin karanlığında şehrin dar sokaklarında
Kaybolan kendini arıyordun.
Aslında bulduğun ama kaybettiğini sandığın
Etrafında ise ılık bir rüzgar adı yalnızlık,
Kapılmış yürüyordun...
Gözlerinde iki damla yaş yanaklarından yavaşça süzülüyordu,
Sözlerin bittiği yerde
Ve adresler hep aynı yola çıkıyordu.
Sen ise sadece yürüyordun binlerce mil ötede
Ve senin yürüdüğünü hisseden,
yine binlerce mil ötede bir kalp vardı.
Cevap Yaz
