6
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1421
Okunma
1982’li yıllar ve Sincan’ın gelişmeye en açık olduğu zamanlarda, Çorumlular, Göçmen’lerden Terzioğlu’ların merkezdeki kahvehanesini mekân tutmuşlardı..
Her sabah buradan amelelik için şehir içine dağılırlardı. Sonra her biri Sincan’da birer varlıklı müteahhit oldular ve Gurbet insanlığının hakkını durumlarını düzelterek verdiler..
Biz; o günleri onlarla birlikte yaşayan ender gazeteci ve iş adamlarından biri olduk..
Bu şiirin hikâyesinde kesinlikle muhayyel bir durum yoktur..
Gerçeklerin ta kendisidir..
-Sincan amele pazarından..
Salih’in kahvesinde
Dünden kalma iki çay
Sonra beton sesinde
Ne yarış, vay anam vay
Çorumlu köye küstü
Uykusu ayaküstü
Böyle dikilse büstü
Yine oynar.. şinanay
Eli ayağı nasır
Baş koyduğu çul hasır
Gün sayar, gün bir asır
Biter mi say babam say
Çorbası köyde pişer
Kokusu ele düşer
Çorumlu hicran yaşar
Kul elinde namlı tay
Çorum uzak mı Çin’den?
Geçilir mi içinden?
Ter akışı biçimden
Yapılan kumlu saray
5.0
100% (1)
Cevap Yaz