Taşları ıslık çalan o şehrin içinden geçen ben değildim
Şehirdi içimden geçen
Soysuz ağızlarda bol nemli bir küfür gibi uzadı gitti öyküsü

Tozlanmış hatıralarıma bulaşan karga pisliğiyle yaşadım ben
Bir akasya ağacının bana uğrama dediği sabırsız tomurcuklarla birlikte

Kendine kıvrılan bir sokaktım
Sızısı ölümcül bir gül hüznü

Bahar bana da uğradı bir ara görmediniz
Güneş benimle de kucaklaştı
Ben de soludum bir günebakanın kır hüznünü

Adı şafak olan bir bekleyiştim
Üşüten koğuşlarında bu ömrün

Bir tebessümün kendini hızlıca hiç ettiği yerdeyim şimdi
Dağ deviren kırgınlıkların izbe sokaklarında
Çulsuz türkülerimi dinlemeyenlerin arasında
Gülmecesinde yüzüstü düşme hallerimin
Israrla kal diyenlerin küçük yalanlarında

Burdayım işte
Uzunca duramadığım yerde












SARP ÖZDEMİR




























































































SARP ÖZDEMİR