Güneş geri geldi evine
Aydınlık sardı penceremi.
Saksımda mis kokan menekşe
Aklımda neşeli bir melodi

Her yeni gün yeni bir umut
Devam eden ve tükenmeyen
Hiç solmayan güldür soyut
Ve sıcaktır kokusu hayalden.

Nefes aldığım her lahza
Hayatın ağını örer gibi
İnce ince ilerliyor zamanda
Saniye dakikaları kovalar gibi

Mutluluk değildir sonsuz
Belki sevgiler de uçup gidici
Hep aynı boş ve sorumsuz
Bu yolculuk devam edebilir mi?

Cevapsız sorularla boğuşmak
Doldurduğun hayata arkanı dönüp
Kolay mı bir boşluğa dayanmak?
Savun geleceğini, alnından öpüp

Güneş selamlıyor doğayı
Işık sızıyor sezdirmeden
Sarıyor dalları, yaprakları
Derinden ve incitmeden.

Yaşamda var olan ben gibi
Kusursuzluk belki olmaz mümkün
Farkında olmak geliş nedenini
Verileni değerlendirmektir olmaksızın yükün.



Yazgülü TUNAR
“balaban Kent Şairleri”