Kurşun kalem diyorsun hayata
Tükettin çabucak…
Silgin atılmış hemen köprülerden
Gecelerdir demişsin güneşin habercisi ancak
Bir pencerem var diyorsun
Ama açık bırakmışsın acılara.

Dokunmak istemişsin aynaya
Gerçekleri vurmuşsun, kırıldı diyorsun paramparça
Varsın olmasın silgimiz
Yazalım üstüne çizelim baştanbaşa istediğini.

Belli olmaz güneşler geç doğabilir sana
Ancak, karanlığın içinde aydınlık gizlidir.
Al eline kalemini çiz bakalım
Bulan tozuyla iç içe
Hayat sensin, kalem de
Geçmişe dönülmez ama gelecek elinde.

Aynadır senin yansıman
Yansımandır senin aynan
Kırıldı diyorsunda niye?
Yalanlar ve ulaşılmazlar biriktirme kendinde
Sende farkındasın bende
Dört duvarda aynalar çepeçevre…

Sıcak bir el arıyorsun,
Göğsünde uyumak birilerinin
Keşkelerle kalmışsın baş başa
Çıkart kendini bak işte aynalara

Yansıman aynan senin
Fark et güzelliğini kalbinin.
İşte bak her yanında aynalar çepeçevre
Korkma, yüzleş artık gerçeklerle.
“Profili Karamsar’a”
YAZGÜLÜ TUNAR