Küçüktüm
Tanımak istedim etrafımı
Önce dokundum
Hissetmeye çalıştım
İlham verdi fikir mimarı.

Küçüktüm
Dokunduğum her nokta,
Benziyordu güvenli dağlara.
Tutundum ve ayağa kalktım
İnançla tanıştım.

Küçüktüm
İlerliyordum tutunabildiğimce.
Ayakta durmaktı çabam
“Zor” denen kelimeyi öğrendim
Görmeye başladım alabildiğimce.

Küçüktüm
Farklı ışıklar, renkler tanıdım.
Siyahlar, beyazlar ve gri tonlarda
Gördüğüm her renge büründüm.
Sonra sıcak ve samimiyi seçtim.

Küçüktüm
Yürüdüğüm yol devam ediyordu.
Takılıp düşmenin acısını duydum
Umut ışığını da hiç unutmadım
“Sabırlı olmak” la tanıştım.

Küçüktüm
Aşkın, sevginin tadına baktım.
Hissettirdiği buruk acı ve ferahlatıcı...
Başka eller tanıdım
Dokundum ve benimle çoğaldı.

Küçüktüm
Hayat yolum uzun,
Sabrım yoldaşım oldu.
Yenilgileri gördüm
Gücünü pes etmemenin.

Ve büyüdüm
Bedenim ışıkla doldu.
Tanıdım onu
Dokundum, gördüm, tattım
Biriktirdiklerim değerlim oldu.

Küçük de oldum
Büyümeyi de öğrendim.
Hayat yolumun sonu; huzurluyum
İşte burada duruyorum
İnancım, umudum ve sabrım.

Yazgülü Tunar
“balaban Kent Şairleri”