Yalnızlığıyın buzdağlarındayım.
Gönlümde kor alev,
Yanıyor ruhumun yamalı düşleri.
Ömür sayılmıyor sensiz geçen günler.
Hasretin yakıyor,
Kabarıyor içimde sana yandığım dünler...

Sevda gibi birden kaybolmuyor güneş,
Dert gibi aniden çökmüyor geceler.

Akreple yelkovan yarışsa da durmadan
Duvardaki takvim yaprakları düşse de tek tek
Zaman geleceğe yürümüyor sanki.
Saniyeleri hayat yumağına sarıyor,
Attığım her ilmekte seni arıyorum.
Yarınları, yeni acıların tohumlarıyla karıyorum.

Her gece ayrı bir ıstırap… Sabah olsa ne fayda.
Derdime derman olmuyor ki doğan güneş.
Ben gibi ağlamıyor gayri kara bulutlar.
Gecenin rengi dünkünden daha koyu.
Elimde telefon, gözlerim yollarda…
Gelmeni bekliyorum gün boyu...

Yarın da bekleyeceğim. Gel, ne olur.
Ne zaman geleceksen gel, hiç önemli değil
Yeter ki gel gayri.

Dinmiyor içteki sızım,
Bu gün dünden daha da yalnızım.

Ah! Bir bilebilsen,
Hayalin bile beni kurtarmaya yetecek.
Seninle dopdoluyum ama sen yoksun.
Dayanamıyorum.
Kar değdi sevdama. Yanamıyorum.

Yokluğundan kabarırken yüreğim,
Efkârın titretiyor bedenimi.
Hani, biliyor musun
Mezar sessizliği sarıyor içimi.
Üşüyorum.
Sessizce uyutuyorum tüm düşüncelerimi.
Dünlerimle maziye düşüyorum.

Yalnız seni hatırlatsın istiyorum yağmur damlaları.
Alnıma değdikçe tek tek,
Kurumuş hülyalarımı ıslatmalı,
Varlığını bilmeliyim.
Sözde baharı yaşayan kelebekler gibi
Seni düşünerek ölmeliyim........................Şükrü TÜRKMEN