bir yara izi gibi kaldın yüzümün kuzeyinde
çorak buldun / terk ettin
suçum değil çoraklığı anlımın
aşkın kusurlu bir generaldi
ve keşfin eksikti gözlerimin güneyinde

şimdi unutkan mevsimler giyindim / geldim
bende eksik bulduğun tüm kıvrımları
topladım bir mapushane duvarından

erkek / çocuk gibi ağlar
kadın / kadın gibi...
ve yırtılan bir fotoğrafın çığlığıdır aşk

yine de yıkık / dökük satır başlarım
kesik bir tutkal kokusu fotoğrafımız
deli gibi çiçek suluyorum
deli gibi uyuyorum
sırtımda yatak izleri ve kırbaç

kimbilir
belki yalın bırakmak gerek hayatı
herşey yalın
sarı öfke / siyah korku / kızıl haz

oysa ben sana büyümüştüm annemden habersiz
sanaydı ergenliğimdeki bütün sivilceler

şimdi bir yara izi gibi kaldın yüzümün kuzeyinde
büyümekten bana kalan ikinci iz
bıçaklar kestiğine bırakır benliğini
yaralar bıçaklarını unutmaz


Cemil KURT