Milyonluk bir hapishane
Duvarlarında kurşundan gözler
Birbir dizilmişler.
Kara derin bir acıyla
Ta içimize bakarlar.

Gece vakti tüm duvarları aştım.
Bir israil askerinin namlusundan geçtim.
Tam karşındayım.
Gözlerine baktım.
Hayret ben onu görüyorum
O benden habersiz
Bakışları beyinimin içinden geçip
Boş karanlıkta kayboluyor.
Ben yokum
O olmuyor.

Ellerimle yokluyorum kendimi
Allah’ım ben neyim?
Hem varım hem yok.
Dokunmak hissetmek nefes almak
Yaşadığımın ispatı.
Fakat;
Karanlık içimden geçiyor
Ben yokum
Gazze sokaklarında
Kaybolmuşum.

Yürüyorum her yanım moloz yığınları.
Yanımdan bir sürü karartı geçiyor.
Ben onların farkındayım,
Onlar bunun fakında değil.
Farkedilmeyen bir durum.
Büyük bir cansızlık.
Taş olsa canlanır dile gelir
Fakat gazzede tüm insanlık
Taştan bile daha katı,
Katıksız vicdansız koca bir hiçlik.

Gazze büyük hapishane
Hapsedilen insanlığın merhameti
İçerdekiler kadar
Dışarıda, içinde dirhem merhamet olanlarda
Aynı tel örgüler içinde,
Mapus.
Gardiyan kim?
Duvarı ören usta?
Hepsi bir aslında.
Komşusu açken tok uyuyanlar,
İşte hepsi burda.
Müslümanlığın bittiği nokta.