deliyim/ nesine ölüyorum bilmem ki
aşk denilen… muzaffer pırıltılarla
hep yenen hiç yenilmeyen
içirten de içilmeyen/ bir kefen ki
kesilip biçilmeyen…
kenarları sivri/ köşeleri kapmaca
seçmeme hakkı uslu başa
ta başında verilmiş
lakin benim gibi ahmaklar için
bile isteye seçilmiş
canımdan can alan bakışlarının?..

zaten evvel eskidir işim gücüm ölülerle
otuz yıldır hep annem ve bak
mozart falan demeyeceğim
her allah’ın gecesi ahmet abi
elinde çokça al iki şarap şişesi ve
dilinde a harfi telaşçılığıyla
bambaşka şekil bir ada sahilleri...
çıkar gelir köşesinden sokağımın
ah bir de ondan dinlesen inan ağlardın
sen çok ak türkülerin oğlu/ dinle
yaşarken öldüren sen gibilerle
kalktım bir de kaderimi bağladım
anlama(z)dan gel-me/ istesen
bal gibi de anlardın
hatırlasana.../ ben leylaydım/ sense
saçlarının dibinden ucuna dek tel tel
aynamdan alnıma dökülen
en mecnun sevdaydın
yâr/ ne illet şey bu beklemek
ki bile isteye en vefasızı sevip de
beklediklerine eklemek
tek ispatıdır
ömrümce adam olmayacağımın

iş işten geçti artık geç... de/ sen
ak bir türkü söyleye söyleye
yaklaş-ma/ karıştıramaz artık saçlarını
şiir şiir seni yazarken çıldıran parmaklarım
bu diyar toz duman gel!/me...ve
benzim sensizlikten olma bir hastalık sarısı
ki görsen/ o dakika perişandın!

JD