gibi sevdiniz
zevkinizce seçtiniz
çiçekti denizdi göktü renkti ağaçtı
kadındı adamdı
aynadaki aksimizle ilgisizdi gibiniz biraz

kadar sevdiniz
önüne sonsuzluk ekleyince
sandınız ki has

göre sevdiniz
ona buna şuna
ötekine berikine
daha fazla ya da az

rağmen sevdiniz
anladık ki saydıklarınız
sebebinizce ayrı birer yas

kirpiklerimizin sızdırdığı nemle
avuç içlerimizi çürüttü zaman
siz ise dört mevsim kar tanesiydiniz özür
“oysa” sevdiniz, daima beyaz

beri sevdiniz
kalu belaydınız
tac iken bela kıldık benzimizi
o zarif başınıza
affedersiniz

bile sevdiniz
hele sevdiniz
yeni sevdiniz
ah işte tam da o an
yine sevdiniz

bir söğüt ağacının altında en son
unutmadık
yüzünüz kızarmadan meğer sevdiniz
sonranız için diliniz dönerken gördük
oradaydılar
bir felak iki de nas

fakatlarımız
edatlarımız
yaslarımız yok bizim
söğüdü görsek zeytin sanırız
susmadan çalıyor şarkılarımız
sebep çünküsüz ruh bu
sırf tellerine tutunmuş
neler görmüş kırılmış da
damarları çatlamamış saz.

JD