alıp başımı gitmek istiyorum
bir sokak çalgıcısını takıp koluma
sözlerini anlamadığım bir lisanın
ezgisini mırıldanarak...
toprağı yeni sulanmış bir papatyayı koparıp kökünden
takarak saçlarıma...
tarihe yazıp tüm geçmişimi
ve geleceğimi kapatıp fallara;
alıp başımı gitmek istiyorum!

vazgeçtim/ ve
kurşuna dizdim işte tüm hayallerimi;

siyah önlüğümle eve dönmek için
binmeyeyim o okul otobüsüne
geç kalmayayım hiç/ ve
babam beklemesin köşede
tırnakları kırmızı ojeli bir çift zarif el
elmalı turta koymasın önüme
kolalı beyaz yakamı/ bırakın kirli kalsın
anason tadında bir sevdam olmasın
hayallerim olmasın/ çünkü
artık ağlamak istemiyorum!

ben alıp başımı gitmek istiyorum
kimsesiz bir sokak çocuğuna sarılmak
onun kömür gözlerinin karanlığında kaybolmak
boğulmak bir köprü altı ayyaşının
şarap şişesinin içinde/ hem
bilmiyorsunuz/ çoktandır delik deşik!
sırtıma kıyamıyorum...
onu serin bir duvara yaslayıp
hiç değilse bir kere
alnımdan vurulmak istiyorum!

alıp başımı gitmek istiyorum/ da yetmez
aklımı da bırakmam gerek
çünkü aklım başımda iken/ benim...
bir sokak çalgıcısı
kimsesiz bir çocuk
ve bir köprü altı ayyaşı kadar bile hürriyetim yok!

JD/ gidenlere ve kalan’a.