seni anılar kilerine uğurlayıp
dünyaya attım kendimi eks sevgili

şakaklarımı tokatlayan esintiyi yadırgadım ilk
nasıl da ıramışım sesine
ürktü saç diplerim serinliğinden
nasıl da özlemişim ıslanmayı damlalarında
yaktı gözlerimi parlaklığı
ne hasret kalmışım meğer ışığına

çeneme süzüldü yanaklarımdan yaşlar
engel olamadım
mutluydum!

sonra canhıraş bir ses duydum anılar kilerinden
"bırakma beni" diyen
bakmadım bile ardıma
daha güçlü sesler bastırdı tedirginliğimi
"yaşama dön! özledik seni, sen?"

halaya durmuştu renkler
maviydi başı çeken
titredi içim
yeniden doğmaktı adı artık
kanat çırpan serçelerin
ankalar da mutluydu
ispatlanmaktan bir kez daha

geriye gitti adımlarım son kez
araftaydı soluğum

ya kilere hapsolup yaşamı
ya dünyaya yürüyüp seni kaybedecektim

merhaba dünya
merhaba yaşam
anılar kileri cehennem kızılı
kibriti çaktım!