Bir avuç gökyüzü
Boynunda darağacının ilmeği
Alamıyor nefes daralıyor

Taş duvarlar etrafında kıramıyor zincirlerini
Demir kapılar açılmaz vuruldu kilitler
Anladı ki mahpus damları mezardan beter

Bir bir unutur sevdikleri gelmez olur
Adı çıkmıştır katile caniye

Sordular mı derdini kederini
Derman olmaya çalıştılar mı acılarına
Daha on atlısında verdiler itin birine
İmam nikâhı ile sorgusuz
Evde bir boğaz eksilsin diye

“Ah be babam kurban ettin beni
Anamın gözyaşları ile “
der ağlardı

Gelinlik adıyla kefenlere sardılar
Oysa daha on atlısındaydı
Hayalleri beklide umutları vardı
Hiçe sayarak
Hepsini elinden aldılar

Cehaletin prangaları beyinlerde
İki de çocuk yaptı bilinçsizce
Daha kendisi çocuktu oysa ki
Çocuklarınla büyürsün derdi anası
Bir el uzatanı yoktu
O kadar yalnızdı ki şimdi olduğu gibi
Zindanlarda dört duvar arasında
Erimekte günahkar damgası yemiş
O körpecik bedeni

Ruhu

Onu çoktan yitirmişti
Hep suçlandı, itildi, kakıldı
Yoktu nasılsın diyeni
Neredeydi şimdi acıyarak bakanlar
Vah, vah diyenler o zaman neredeydi
Dayaklardan uyuyamadığı gecelerde
Koca diyerek her şeye rağmen
Saygı duyduğu o it soyu
Bir içki masası uğruna satmaya kalktığında neredeydiniz söyleyin
Ona kalan sadece namusuydu
Onu da satmasına izin vermedi
Sapladı bıçağı rastgele

“öldürdüm öldürdüm o piçi öldürdüm
Namusumu kurban etmedim kendim gibi etmedim”

Kendi pis kanında boğdu onu
Mahpusta çürüyecek olan o zavallı
Satmadı sattırmadı ve sattırmayacak
Namusunu iffetini asla
Sonu zindanlarda çürümek olsa da
Sattırmadı sattırmadı namusunu sattırmadı







şiirime güzel sesiyle katılan canım kızım meleğime teşekkür ederim