Ruhumun kuvvetini kıran
Bu azametli çukurda
Yoğrulan nefsimi,
Şeytanın arzularından
Kaçırmak için,
Bahanelerin gölgesine sığınıp
Yaratmış olduğum,
O tozpembe hayallerin
Sarhoşluğuna bırakırdım
Titreyen aklımı.

Her anı kollarken
Azaba boğulmuş vicdanımı,
Yanlış heveslere kilitlemeden
Hâkim olabileceğim
Başka yaşayışlara taşımalıyım,
Bu saflığın sunduğu
Tertemiz duygularımı.

Korkarım ki;
Hayatın soğukluğu
Gözlerime düşürdükçe
Ağlayan manzaraları,
Merhametsiz bir doğadan
Gam yüküyle kaçışım,
Ufkuma hükmeden
Başka bir iradeyi doğuracak
Kemirilen yalnızlığımda.

Ve ben;
Başımı ne zaman kaldırsam
Etrafımda dolaşan
Kötü kaderin,
Başka bir azabı
Ardımda sürüyerek,
Adını koyamadığım
Öfke nöbetleri içinde,
Şahlanan gayretlerimi
Durmadan yıkmaya çalışırdı
Bana nispet olsun diye.

İşte bu yüzden;
Defalarca maruz kaldığım
Şiddetli korkulardan,
Ümidini kaybetmiş zihniyetimi
Yeniden diriltmek için,
İçimde bastıramadığım
Asiliğimi kullanırdım.

Davam ise;
Zaman açlığımı kullansa da
Güzel yaşamak
İmkânsız gibi görünse de;

Beni bu dünya denen cehennemde
Yorulmayan mantıklara taşıyacak,
Akılcı kazanımları elde etmeliyim
Çılgın arzulara boyun eğmeden.

Nevzat TAŞKIRAN
27-12-2009