Ölümü anlatmayın, defalarca tattım ben
Çığlığını duyarken yırtılırdı sabahım,
Kaç geceyi uyuttum, bu yaralı döşümde
En acı ayrılıklar takılırken peşimde
Sonsuzluğa taşınmış payıma düşen ahım.

Yalnızlığın şarkısı bir bana çalınıyor
Karanlık köşelerde damlıyor yüreğime,
Kapılıp gidiyorum yüksek bir uçurumdan
Korkunun ecel teri boşalırken anlımdan
Zaman vuruyor yine, düşlerim lime, lime.

Hasretin dokuduğu ayrılığın türküsü
Bir benim yüreğimde böyle arş’a vuruyor,
Ezelden beri durgun ezelden beri yorgun
Bu kısacık hayatım dertlerime mi vurgun,
Yalnız kalan ruhumu hangi akıl koruyor.

Yokluğun savaşında şaha kalkıp dirensem
Ümitlerim nedense sabahsız gecelerde
Zalim kesilir sanki boğazımda ki nefes
Acı bir çırpınmayla duamda tüten bu ses
Yaşamanın sözcüğü tükenmiş hecelerde.

Kiralanmış aklımla varlığın peşindeyim
Saatlere sığmıyor içimdeki yangınlar
Küçük hesaplar vurmuş, ince duygularımı
Kim sona erdirecek, sonsuz korkularımı
Saadet dolu anlar bir bana mı dargınlar.

Ah gençliğimi alan dünyalık koşuşturma
Ateşinde savurdun bu yılgın vücudumu,
Küllerin arasında boğulurken feryadım
Gölgeme bile sinmiş, ıstırap adım, adım
Mevsimler de diriltmez yıkılmış umudumu.



Nevzat TAŞKIRAN
06-04-2006